Een bezoek aan de Crucible Theatre is een bezoek aan de heilige tempel van het snooker. Sheffield verwelkomt al decennialang de wereldtop en de grote schare fans. De stad ademt ruim twee weken lang snooker. Overal hangen posters en vlaggen en op het plein buiten het theater hangt een groot scherm voor degenen die geen kaartje hebben weten te bemachtigen. Want dat is nog niet eenvoudig. De kaartverkoop begint doorgaans tijdens de finale van het WK een jaar eerder; je moet er dus heel vroeg bij zijn. Vervolgens is het een gok welke spelers je gaat zien. Ik had niet durven hopen op de vier namen die zich weten te kwalificeren voor de halve finales: Judd Trump, voormalig nummer één van de wereld, de wereldkampioen van 2019, de speler met misschien wel het meest virtuoze arsenaal aan shots, wordt vergezeld door de complete ‘class of ‘92’; Ronnie O’Sullivan, die door velen wordt gezien als de GOAT, John Higgins en Mark Williams. Oftewel: de mannen die dertig (!) jaar geleden hun profcarrière begonnen en samen 13 keer wereldkampioen werden. Vier triple crown winnaars. Het is de gedroomde line-up van velen.
Bij het vallen van de avond stroomt de Crucible vol. Vol verwachting staan mensen al vroeg in de rij. Om geen enkel risico te lopen ook maar een seconde te moeten missen van het mooie affiche dat O’Sullivan-Higgins is. Of om nog wat merchandise aan te schaffen of een weddenschap af te sluiten voor het eerste frame, de eerste sessie of de hele wedstrijd. Eenmaal in het theater is de sfeer inderdaad weer electric, zoals de commentatoren John Virgo en Dennis Taylor ieder jaar weer proberen uit te leggen aan de miljoenen kijkers voor de buis. En ook al hebben Ronnie en John hier al tientallen keren gestaan, je ziet aan ze dat ook zij het weer bijzonder vinden. In de andere halve finale heeft Williams een moeilijke start tegen Trump, maar door al z’n ervaring weet hij de achterstand in te lopen. De fans vinden het prachtig; de oude garde die standhoudt.
En het moet gezegd, alle spelers leveren waarvoor de mensen gekomen zijn; centuries, safety’s en drama. Zoals het hoort in het snookertheater. En hoewel je enerzijds heel dicht bij de grote helden van het snooker komt, zijn ze tegelijk ook ver weg; ze worden aangekondigd en onthaald als ware popsterren, maar zijn na de laatste pot ook weer snel uit beeld verdwenen. Terug naar het hotel om te rusten en op te laden voor de laatste etappes op weg naar het hoogst haalbare: het wereldkampioenschap in The Crucible. Getuige zijn van een klein stukje van die reis, blijft een geweldige ervaring die ik iedere snookerliefhebber kan aanraden!
Tekst, foto's & video: Krijn Schuurman